Tο Ακροταίναρο ή Κάβο Ματαπάς, από το αρχαίο «Μεταπέα Άκρα» στην αρχή του, σχηματίζει έναν στενό «λαιμό» μια λωρίδα γης που «συμπιέζεται» από τον όρμο Πόρτο Μαρινάρι στα δεξιά (δυτικά], όπου Βρίσκεται ο οικισμός Μαρμάρι (αρχ «Αχίλλειος Λιμήν») με τρεις ωραίες αμμουδερές παραλίες, και τον όρμο Πόρτο Κάγιο στα αριστερά (ανατολικά), με τον ομώνυμο οικισμό αρχαία «Ψαμμαθούς». 

Απέναντι και Βόρεια από το Πόρτο Κάγιο βρίσκονται τα ερείπια του κάστρου, που φύλαγε το «Λιμάνι των Ορτυκιών» (από το γαλλικό «Port aux Caill». Σήμερα τα τείχη του μπερδεύονται με τα πυργόσπιτα μικρού οικισμού Αχίλλειο. Ανάμεσα στους δύο όρμους πάνω σε έναν λόφο, στην τοποθεσία Χάρακες, δεσπόζει ο επιβλητικός πύργος Γρηγορακάκη. 

Στη συνέχεια καθ' οδόν προς τα Κοκκινόγεια και το αρχαίο Ψυχοπομπείο το ακρωτήριο πλαταίνει. Στα αριστερά του δρόμοι, φαίνεται ο όμορφος οικισμός Πάλιρος, κάτω από τον οποίο απλώνεται ένα τεράστιο «δίκτυο» με ξερολιθιές. Στο τέρμα του δρόμου, το παμπάλαιο έρημο εκκλησάκι των Αγίων Ασωμάτων, είναι κτισμένο με πέτρες από το αρχαίο ιερό του Ταινάριου Ποσειδώνα. Μερικές δεκάδες μέτρα στα αριστερά του ναού, δίπλα σε μια μικρή παραλία, μια σκαλιστή στα βράχια τάφρος. θεωρείται ότι αποτελούσε μέρος του Ψυχοπουμπείου. 

Η σπηλιά που αποτελούσε την πύλη εισόδου στον Άδη παραμένει άγνωστη, αν και οι ψαράδες της περιοχής τη θεωρούν ότι είναι μια σπηλιά προσβάσιμη μόνο από θαλάσσης. Στα δεξιά του ναού των Ασωμάτων, ξεκινάει το μονοπάτι, το οποία μετά 45 λεπτά οδηγεί στον εντυπωσιακό φάρο του 1882, στο τέρμα της Μάνης. Από το σημείο που βρισκόμαστε, μόνο προς βορρά μπορούμε να κινηθούμε, αλλά αυτήν τη φορά θα περάσουμε στην άλλη πλευρά της Μάνης, την Προσηλιακή.

Φωτογραφίες